Pomoc
Jeśli mają Państwo
jakiekolwiek pytania zapraszamy
do kontaktu z nami.
Środowiskowy Dom
Samopomocy w Bytomiu
ul. Karpacka 25 41-907 Bytom
-
Klawisze dostępnościPrzejdz do treśći:Alt1Mapa witryny:Alt2Wersja Tekstowa:Alt3Wesja Kontrastowa:Alt4Wyszukiwarka:Alt5* Na Macu zamiast klawisza Alt używaj Ctrl+Option(⌥)
- Mapa Witryny
Cele działalności
I. WYZNACZONE CELE I ZADANIA
Podstawowym celem Domu jest wspieranie i aktywizowanie oraz zwiększenie zaradności i samodzielności życiowej uczestników, a w szczególności:
1. Nabywanie przez uczestników umiejętności samodzielnego wykonywania podstawowych czynności życia codziennego i realizacji celów życiowych.
2. Nauka poprawnego funkcjonowania w rodzinie i środowisku społecznym, podejmowania ról społecznych.
3. Kształtowanie u uczestników nawyków celowej aktywności i motywacji własnej.
4. Poprawa relacji rodzinnych i sąsiedzkich.
5. Skracanie czasu trwania zaburzeń psychicznych i zapobieganie nawrotom społecznej dekompensacji.
6. Uzyskanie i utrzymanie przez uczestników dobrej kondycji fizycznej i psychicznej.
7. Pomoc uczestnikom w przezwyciężaniu trudnych sytuacji życiowych i rozwiązywaniu codziennych problemów.
8. Przeciwdziałanie izolacji społecznej uczestników, wnikliwa i ciągła ocena sytuacji w rodzinie i szerszym środowisku społecznym.
9. Aktywizacja zawodowa uczestników.
10. Wykształcanie nawyków punktualności, systematyczności i odpowiedzialności.
11. Tworzenie warunków do powstania działań samopomocowych.
12. Integracja społeczna.
13. Zapobieganie marginalizacji i wykluczeniu społecznemu osób z zaburzeniami psychicznymi.
14. Rozwijanie i podtrzymywanie u uczestników zainteresowań życiem społecznym i kulturalnym.
Do zadań środowiskowego domu samopomocy należy udzielanie pomocy i wsparcia społecznego osobom, które z powodu choroby psychicznej mają trudności w życiu codziennym, zwłaszcza w kształtowaniu swoich stosunków z otoczeniem, w zakresie zatrudnienia i spraw bytowych, a w szczególności:
1. Świadczenie usług w ramach indywidualnych lub zespołowych treningów samoobsługi i treningów umiejętności społecznych, polegających na nauce, rozwijaniu lub podtrzymywaniu umiejętności w zakresie czynności dnia codziennego i funkcjonowania w życiu społecznym.
2. Formułowanie zróżnicowanej oferty terapeutycznej dla uczestników Domu w zależności od możliwości psychofizycznych uczestników oraz ich potrzeb i zainteresowań.
3. Udzielanie wsparcia psychologicznego i terapeutycznego przywracającego uczestnikom zdolność do życia we własnym środowisku społecznym.
4. Współpraca z organizacjami społecznymi, stowarzyszeniami, fundacjami, kościołem, placówkami oświatowymi, kulturalnymi, samorządem lokalnym, w celu integracji osób z zaburzeniami psychicznymi i ich rodzin ze środowiskiem.
5. Prowadzenie działań o charakterze informacyjno-promocyjnym celem kształtowania adekwatnego wizerunku osób z zaburzeniami psychicznymi i zmiany wobec nich postaw społecznych.
6. Inicjowanie i prowadzenie działań mających na celu przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu uczestników poprzez aktywny udział w wydarzeniach społecznych o charakterze lokalnym i ponadlokalnym.
7. Tworzenie oraz realizacja indywidualnych planów postępowania wspierająco-aktywizującego, dostosowanych do aktualnych potrzeb, możliwości i stanu psychicznego każdego uczestnika.
8. Współpraca z rodzinami uczestników oraz prowadzenie grup wsparcia z elementami psychoedukacji.
9. Prowadzenie działań interwencyjnych w sytuacjach tego wymagających, w stosunku do uczestników korzystających z usług Domu.
10. Konstruowanie projektów ukierunkowanych na poprawę jakości życia osób cierpiących na zaburzenia psychiczne oraz monitoring projektu.
II. PROGRAM DOMU
Program adresowany jest do osób cierpiących na zaburzenia psychiczne, pozostających w stałym leczeniu farmakologicznym.
Terapia prowadzona w ośrodku sprowadza się głównie do:
Podstawowym celem Domu jest wspieranie i aktywizowanie oraz zwiększenie zaradności i samodzielności życiowej uczestników, a w szczególności:
1. Nabywanie przez uczestników umiejętności samodzielnego wykonywania podstawowych czynności życia codziennego i realizacji celów życiowych.
2. Nauka poprawnego funkcjonowania w rodzinie i środowisku społecznym, podejmowania ról społecznych.
3. Kształtowanie u uczestników nawyków celowej aktywności i motywacji własnej.
4. Poprawa relacji rodzinnych i sąsiedzkich.
5. Skracanie czasu trwania zaburzeń psychicznych i zapobieganie nawrotom społecznej dekompensacji.
6. Uzyskanie i utrzymanie przez uczestników dobrej kondycji fizycznej i psychicznej.
7. Pomoc uczestnikom w przezwyciężaniu trudnych sytuacji życiowych i rozwiązywaniu codziennych problemów.
8. Przeciwdziałanie izolacji społecznej uczestników, wnikliwa i ciągła ocena sytuacji w rodzinie i szerszym środowisku społecznym.
9. Aktywizacja zawodowa uczestników.
10. Wykształcanie nawyków punktualności, systematyczności i odpowiedzialności.
11. Tworzenie warunków do powstania działań samopomocowych.
12. Integracja społeczna.
13. Zapobieganie marginalizacji i wykluczeniu społecznemu osób z zaburzeniami psychicznymi.
14. Rozwijanie i podtrzymywanie u uczestników zainteresowań życiem społecznym i kulturalnym.
Do zadań środowiskowego domu samopomocy należy udzielanie pomocy i wsparcia społecznego osobom, które z powodu choroby psychicznej mają trudności w życiu codziennym, zwłaszcza w kształtowaniu swoich stosunków z otoczeniem, w zakresie zatrudnienia i spraw bytowych, a w szczególności:
1. Świadczenie usług w ramach indywidualnych lub zespołowych treningów samoobsługi i treningów umiejętności społecznych, polegających na nauce, rozwijaniu lub podtrzymywaniu umiejętności w zakresie czynności dnia codziennego i funkcjonowania w życiu społecznym.
2. Formułowanie zróżnicowanej oferty terapeutycznej dla uczestników Domu w zależności od możliwości psychofizycznych uczestników oraz ich potrzeb i zainteresowań.
3. Udzielanie wsparcia psychologicznego i terapeutycznego przywracającego uczestnikom zdolność do życia we własnym środowisku społecznym.
4. Współpraca z organizacjami społecznymi, stowarzyszeniami, fundacjami, kościołem, placówkami oświatowymi, kulturalnymi, samorządem lokalnym, w celu integracji osób z zaburzeniami psychicznymi i ich rodzin ze środowiskiem.
5. Prowadzenie działań o charakterze informacyjno-promocyjnym celem kształtowania adekwatnego wizerunku osób z zaburzeniami psychicznymi i zmiany wobec nich postaw społecznych.
6. Inicjowanie i prowadzenie działań mających na celu przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu uczestników poprzez aktywny udział w wydarzeniach społecznych o charakterze lokalnym i ponadlokalnym.
7. Tworzenie oraz realizacja indywidualnych planów postępowania wspierająco-aktywizującego, dostosowanych do aktualnych potrzeb, możliwości i stanu psychicznego każdego uczestnika.
8. Współpraca z rodzinami uczestników oraz prowadzenie grup wsparcia z elementami psychoedukacji.
9. Prowadzenie działań interwencyjnych w sytuacjach tego wymagających, w stosunku do uczestników korzystających z usług Domu.
10. Konstruowanie projektów ukierunkowanych na poprawę jakości życia osób cierpiących na zaburzenia psychiczne oraz monitoring projektu.
II. PROGRAM DOMU
Program adresowany jest do osób cierpiących na zaburzenia psychiczne, pozostających w stałym leczeniu farmakologicznym.
Terapia prowadzona w ośrodku sprowadza się głównie do:
- kształtowania motywacji do akceptowanych przez otoczenie zachowań,
- wyrabiania nawyków celowej aktywności,
- treningu w sposobie życia zbliżonym do zwyczajowych norm.
Program obejmuje różnorodne oddziaływania aktywizujące i wspierające zmierzające do przywrócenia uczestnikom zdolności do samodzielnego życia, możliwości pełnienia dotychczasowych ról społecznych, zdolności do radzenia sobie z życiem codziennym, pracą zawodową oraz podtrzymywanie i utrwalanie posiadanych przez osoby cierpiące na zaburzenia psychiczne umiejętności niezbędnych do podjęcia samodzielnego funkcjonowania w środowisku. Program zakłada wspieranie osób z zaburzeniami psychicznymi w trudnym dla nich okresie powrotu do aktywnego życia w społeczeństwie, wspieranie w kolejnych kryzysach emocjonalnych i interpersonalnych oraz kształtowanie nawyków celowej aktywności. Główny nacisk kładziony jest nie na wyleczenie, ale radzenie sobie w życiu codziennym.
Proces pomagania uczestnikowi cierpiącemu na zaburzenia psychiczne polega na jak najlepszym wykorzystaniu jego zasobów, po to, aby mógł optymalnie funkcjonować w środowisku społecznym.
Działania aktywizująco-wspierające w ramach programu;
- są zindywidualizowane i dostosowane do zmieniających się możliwości i potrzeb uczestnika,
- zakładają długotrwały okres oddziaływania oraz koncentrują się na mocnych stronach uczestnika,
- zakładają, w celu zapewnienia integracji społecznej uczestników, ścisłą współpracę z rodzinami, opiekunami uczestników i innymi osobami bliskimi, ośrodkami pomocy społecznej, powiatowymi centrami pomocy rodzinie, poradniami zdrowia psychicznego, szpitalami psychiatrycznymi i innymi zakładami opieki zdrowotnej, powiatowym urzędem pracy, organizacjami pozarządowymi, ośrodkami kultury i organizacjami kulturalno-rozrywkowymi, placówkami oświatowymi, zakładami aktywizacji zawodowej, spółdzielniami socjalnymi, centrami integracji społecznej i klubami integracji społecznej.
Działania wspierająco-aktywizujące opierają się na następujących zasadach:
- zasada partnerstwa polega na poszanowaniu praw, godności i indywidualności chorego. Ważne jest zdobycie zaufania i akceptacji przez uczestnika programu oraz współpraca,
- zasada wielostronności oddziaływań oznacza jednoczesne oddziaływania w różnych sferach życia codziennego: rodzinnej, zawodowej, towarzyskiej i społecznej. Istotna jest ścisła współpraca wielospecjalistycznego zespołu, dobra znajomość problemów uczestnika i jego środowiska,
- zasada stopniowania trudności w zakresie wszystkich form oddziaływania. Zasada ta wynika ze zmniejszonych zdolności adaptacyjnych większości osób cierpiących na zaburzenia psychiczne. Realizacja tej zasady wymaga użycia różnych form pomocy dostosowanych do zmieniających się możliwości chorego,
- zasada powtarzalności oddziaływań odnosi się szczególnie do osób, u których proces chorobowy przebiega z okresowymi zaostrzeniami i po każdym cyklu trzeba powtórzyć nabyte już poprzednio umiejętności. U większości przewlekle chorych efekty pracy mogą być tylko częściowe i nie można osiągnąć, ani pełnego, ani trwałego powrotu do zdrowia,
- zasada zgodności psychospołecznych i biologicznych metod oddziaływania polega na kompleksowym stosowaniu leczenia farmakologicznego i oddziaływań wspierająco- aktywizujących,
- zasada optymalnej stymulacji zakłada, że niewskazana jest zbyt nadmierna lub zbyt uboga stymulacja uczestnika. Niedobór bodźców, monotonia zdarzeń wywołują bierność, utratę zainteresowań, spłycenie związków emocjonalnych, brak planów na przyszłość, brak dbałości o wygląd zewnętrzny, apatię. Natomiast nadmierna stymulacja, czyli stawianie uczestnikom zadań zbyt trudnych lub zbyt szybkie przechodzenie w procesie readaptacji społecznej do dalszych faz aktywności i usamodzielniania, może powodować w wielu przypadkach nawrót objawów psychotycznych.